Jakie są najczęstsze problemy w obróbce stopów tytanu?

Stop tytanu charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, małym ciężarem właściwym, odpornością na korozję, odpornością na niskie temperatury i odpornością na wysoką temperaturę. Zgodnie z jego wyżarzoną strukturą można go podzielić na stop tytanu fazy α, stop tytanu fazy β i stop tytanu fazy α-β. Stop tytanu w fazie α (typ TA) nie może być wzmocniony obróbką cieplną, dlatego wydajność w temperaturze pokojowej nie jest wysoka, ma umiarkowaną plastyczność, a jego skrawalność jest akceptowalna. Stop tytanu fazy β może uzyskać wyższą wydajność w temperaturze pokojowej poprzez hartowanie i obróbkę starzenia. Podczas obróbki stopu tytanu w fazie αβ (typu TC) długość kontaktu między wiórem a czołem jest krótka, a siła skrawania działa w pobliżu krawędzi skrawającej. Ze względu na małą przewodność cieplną temperatura krawędzi skrawającej jest wysoka, co przyspiesza zużycie wiertła, a także ze względu na utwardzenie zgniotowe Zjawisko to jest poważniejsze, a współczynnik sprężystości niewielki, więc skurcz wierconego otworu jest duży, co również wpływa na żywotność wiertła.